Windmolens, daar kún je op tegen zijn. Verknoeien het landschap en zo. Vorm je een groep gelijkgestemden. Samen tegen. Je zoekt een naam. Het wordt bijvoorbeeld Don Quichot. Ooit bedacht door goeie ouwe Cervantes. Don Quichot vocht immers ook tegen windmolens. Maar hij verloor. Is zo’n naam dan wel goed gekozen? Ga je ook nog de Afsluitdijk blokkeren. Om aandacht te krijgen. En draagvlak te creëren voor je standpunt. Gaat dat lukken, denk je? Ja? Echt? Dan heb je de middelvingers van al die automobilisten zeker aangezien voor opgestoken duimen?
Want laat ik er niet omheen draaien, die molens komen er. Linksom of rechtsom. Net als de Centrale As, die schitterende weg door Noordoost-Friesland van Niks naar Nergens. Zat argumenten om het niet te doen. Maar hij komt er evengoed. Net als de vuilverbranding in Harlingen. En zo zal het met die molens ook gaan, let maar op. Niet dat ze fossiele energie besparen, helemaal niet. Sterker nog: productie, plaatsing en onderhoud kosten meer energie dan ze ooit zullen opwekken. Goed argument. Zou je denken. Maar niet dus. Die windmolens komen er omdat dat is afgesproken. In het Energieakkoord. En omdat Europa een verplichting heeft opgelegd. En ook omdat Nederland op de groene lijstjes ergens in de buurt van de Nietsnuteilanden en de Sukkelarchipel onderaan bungelt. Om de ramp compleet te maken zijn we er inmiddels achtergekomen dat energie door enge landen als dwangmiddel kan worden ingezet. Conclusie: het zit niet mee als je tegen windmolens bent.
Hadden we maar gedaan als Denemarken. Waar ze inmiddels energieonafhankelijk zijn. Omdat ze daar wel veertig jaar geleden een andere weg durfden in te slaan. En wij niet. Wel eens van het plan Lievense gehoord? Vonden we te duur. En we hadden gas, véél gas. Dus zijn we verwend. Mensen in verwende landjes willen ook heel veel dingen niet. Kernenergie? Nee, bedankt. Kolencentrales? Bah, nee. Energie verbruiken, dat willen we wél. Het liefst spotgoedkoop en ongelimiteerd. Daar zijn we nu eenmaal goed in. Maar er zijn ook lasten, blijkt nu plotseling, en niet alleen in G-g-groningen. En die lasten doemen zomaar aan de horizon op. In de vorm van molens. Zijn we dan niet veel te dichtbevolkt voor die dingen? Kunnen anderen niet... Tuurlijk, onze buurlanden staan vast in de rij om ons aandeel groene energie over te nemen. Omdat we anders ook zo pro-Europa zijn. Geloof je het zelf?
Intussen zijn archeologen in Madrid naarstig op zoek. Ze proberen de resten van Cervantes te vinden. Voor een herbegrafenis. Kunnen we mooi naartoe. Om uit te huilen. En als dat niet voldoende troost biedt, is er altijd nog de sloop. Van die molens. Over vijftig jaar, als ze overbodig zijn. Hoewel. Wedden dat er dan actiegroepen zullen worden opgericht om ze te behouden? Want industrieel erfgoed, nietwaar? Of symbolen voor de dwaasheid van onze tijd. Want dát laatste vind ik. Maar dat had je vast al begrepen.