Blogs

‘Wynmûnen’ is sa’n wurd dêr’t in soad minsken in hege bloeddruk fan oprinne. Hielendal as der fan dy dingen yn de direkte omkriten opdûke. Of sels mar allinnich yn ’e planning sitte.

Om mar mei syn dea yn hûs te fallen: ik slút oan op it wêzen fan Rely Jorritsma. Mei as úterste konsekwinsje dat ik lykas de man sels grûnbesitter wurden bin.

Alwer hjerst, tocht ik okkerdeis al sintsjebaaiend. Mei it kwik heech en achter de sinnebril wei eage ik de tún oer en kaam op dy idioate gedachte.

It is alwer in moai skoft lyn, de tiid dat Fryske skriuwers keppele waarden oan in Fryske muzikant, om tegearre rûnom Fryske biblioteken en doarpshuzen ûnfeilich te meitsjen.

‘Fraiz’n in Grunn, je moet moar dúrv’n’ sei in fint dy’t neist my stie te pisjen.

‘Ik bin gjin klant fan dy bank, mar oars soe ik fuortdaliks opstappe.

Dat fotografy tusken alle oare keunstfoarmen in frjemde ein yn ’e byt is, wie my al opfallen doe’t ik as winner fan de Gysbert Japixpriis net keas foar in tradisjoneel skildere portret mar foar in

Wat in hearlike column: ‘Baarn deryn’ dêr’t Martsje de Jong ús op traktearde, wát in befleinens foar ús Fryske literatuer.

Blommen op it pún

‘It feit dat Koos Tiemersma him der net ta sette kin om myn stikje te 'liken' seit al genôch.