Alweer een popster dood, het houdt maar niet op. Nu George Michael weer en hij zal de laatste niet zijn. In de krant was bizar genoeg alvast een lijstje opgenomen van sterren die het ook niet lang meer zullen maken, al zal het er dit jaar wel niet meer van komen. Hopen we dan maar. In de berichtgeving natuurlijk niets dan goeds over Michael. Zelf heb ik niet zoveel met zijn muziek, maar een goede zanger was hij zeker. Voor wie daaraan twijfelt: kijk nog maar even naar het herdenkingsconcert voor Freddy Mercury met een scala aan topartiesten die nummers van Queen zongen. George Michael was de enige die dat écht kon, de rest deed vooral een goedbedoelde poging.
Daarnaast was Michael vooral een kleurrijk man. Ook nu weer kwam het verhaal naar voren over zijn moeizame coming-out, met daaraan voorafgaand een gebeurtenis van een dieptreurig niveau. Ik heb het over het incident uit 1998 waarbij de zanger door een lokagent werd verleid tot seks in een openbaar toilet om zo bestraft te kunnen worden voor zijn geaardheid. Ik heb me altijd proberen voor te stellen hoe die bewuste agent die dag thuiskwam en zijn kinderen trots vertelde hoe hij hoogstpersoonlijk Amerika had weten te redden van de verdoemenis. Over het bekrompen systeem achter dergelijke van overheidswege opgezette fratsen is ook van alles te zeggen, maar dat laat ik nu maar even.
Want betere tijden zijn op komst. We staan aan de vooravond van een nieuw Amerika onder leiding van The Donald himself. We hebben al heel wat voorproefjes gehad van de ruimdenkendheid die straks de wereld, het Vrije Westen voorop, versteld zal doen staan. Gisteren werd er weer een hoofdstukje toegevoegd aan de lange lijst. Carl Paladino, voormalig campagneleider van Trump in de staat New York, liet in een interview weten waar hij zoal op hoopt voor het nieuwe jaar. Zo zou hij graag zien dat Obama binnenkort aan gekkekoeienziekte sterft, Michelle Obama maar gauw weer in een man verandert om daarna op de boot naar Zimbabwe gezet te worden, waar ze mooi bij een gorilla in kan trekken, bij voorkeur in een grot.
Deze Paladino, inmiddels lid van het overgangsteam van Trump en dus vormgever van dat nieuwe Amerika, verdedigt zich door te stellen dat het hier niet om racisme gaat. Met andere woorden: moet kunnen. Dat is opvallend. Want waar heb ik dat eerder gehoord? Precies, zo ver hoef je niet te reizen om dezelfde drogredenen te horen. Laten we daarom maar niet te veel zeggen van Amerika en ons beperken tot ons eigen kikkerlandje. Er is werk aan de winkel en niet een beetje ook. Maar dan wél in een richting die wat mij betreft haaks staat op wat de Paladino’s van deze aardkloot voorstaan.