Rond De Wereld Draait Door zijn zo nu en dan spin-offs te zien. In een daarvan glorieerde Alexander Klöpping, de gadget-specialist van het programma. Hij mocht, waarschijnlijk tegen een nette vergoeding, grasduinen in Silicon Valley, het mekka van elke computerfreak. We zagen hem dan ook in een rol die hem op het lijf geschreven is: die van Sjakie in een chocoladefabriek.
Vooral bij het ontwaren van iemand met een Google Glass liep het Alexander dun door de broek. Met knikkende knieën holde hij achter de desbetreffende medewerker aan om die spectaculaire uitvinding van dichtbij te mogen bewonderen en zelfs even op te zetten. Helaas, dat ging niet door. Zijn begeleidster greep meteen in zodra Alexander neerknielde om de computerhostie te ontvangen.
Even geen misverstand. Sinds we eind vorige eeuw in het Journaal beelden te zien kregen van op straat mobiel bellende Taiwanezen en ons ongelovig lachend niet konden voorstellen dat dit fenomeen ook ons straatbeeld zou gaan bepalen, ben ik een stuk realistischer geworden. Dus ja, over een paar jaar lopen we allemaal rond met een mal brilletje op het door een overdaad aan informatie geteisterde hoofd, dat amechtig knikkend de voor ons geestesoog geprojecteerde mail doorneemt en een acceptabele route door het stadse landschap probeert te vinden. Ook zullen we voordurend tegen datzelfde brilletje pratend foto’s en filmpjes opnemen en delen, want ook dat behoort tot de mogelijkheden.
En daar, op dat punt, stelde Alexander Klöpping aan een kopstuk bij Google warempel een kritische vraag. Hij wilde namelijk wel eens weten hoe het eigenlijk komt met zoiets banaals als onze privacy, wanneer iedereen zijn of haar medemens voortdurend ongevraagd en ongemerkt kan filmen. Met een onthutste blik bekeken zowel Klöpping (‘Heb ik dit écht gevraagd?’) als de Google-meneer (‘Verstond ik dat nou goed?’) de impact van deze welhaast impertinente vraag. Het op verbaasde toon gestamelde antwoord (‘We kunnen elkaar nu toch ook al fotograferen of filmen, dus er verandert hoegenaamd niets…’) gaf precies aan wat ik al vermoedde: het interesseert de Google-meneren geen reet als het om onze privacy gaat. Sterker nog, Google vindt het maar vreemd wanneer we niet subiet alle over ons bekende informatie beschikbaar stellen, want dan pas werkt Google Glass optimaal.
De conclusie uit dit alles is simpel. Binnenkort zullen ook de laatste restjes van onze privacy zijn weggesmolten en het zal iedereen worst wezen. Dat veel Facebookers ook nu al privé-informatie over iets delicaats als hun kinderen in woord en beeld op hun accounts zetten (Tussen haakjes: als je dat doet, deel je die informatie dan met of zonder toestemming van je kroost?) is nog maar het begin. Goed, het is mooi weer, ik ga lekker in de tuin zitten. Fijn in het zonnetje. Al is ook dat niet meer als vroeger. Want wat hangt daar boven me in de lucht? O ja, de drones van de buren. Niet vergeten te zwaaien.
Dág buurtjes, dág privacy!