Schreef ik in mijn vorig blog dat er hier in Kollumerzwaag nooit iets van belang gebeurt, voor de omgeving gaat die constatering bepaald niet op. Inmiddels staat Jasper S. voor zijn rechters. Nooit gedacht dat het ooit zover zou komen, maar nu is het moment daar.
De moord op Marianne Vaatstra staat nog eenmaal volop in de schijnwerpers. Vanaf het begin heeft deze misdaad ons hier in de greep gehad. Eerst die mededeling al: ‘Der is in famke fermoarde by Feankleaster.’ Ik stond hoog op de ladder om de goten schoon te maken toen ik het te horen kreeg. Daarna volgde een rollercoaster: ongeloof, verdachtmakingen, asielzoekers die het gedaan zouden hebben en uiteindelijk het afstaan van DNA. Ik had in die tijd een meisje uit Afghanistan in de groep. Het kind dacht hier veilig te zijn na alles wat ze had meegemaakt. Niet dus. Algauw werd ze door veel kinderen – aangevuurd door wat er thuis werd gezegd – gebrandmerkt. Mijn derde roman (Het lied van de ibis) werd zo een directe reactie op wat er hier toen om me heen gebeurde.
Inmiddels zit Jasper S. in de beklaagdenbank. Iemand van ‘ons’, voor velen nog steeds een pijnlijke gewaarwording: de voorkeur voor een externe vijand zit ons in de genen. Tekenend vond ik de uitspraak van een Zwaagwesteinder na de arrestatie van Jasper S: ‘Het had beter een asielzoeker kunnen zijn.’ We hebben onszelf hoog zitten, dat is duidelijk. En er zijn zelfs gekken die spreken van een complot om asielzoekers te beschermen, je gelooft je oren niet.
Of de kous na de uitspraak af is, is dan ook maar de vraag. Overal om me heen hoor ik dat een levenslange gevangenisstraf toch wel het minimum is. Elke andere straf zal in meer of mindere mate worden verworpen. Voor je het weet barst er in dat geval een volgende discussie los. Met de daarbij horende verdachtmakingen. Richting justitie. Want de dader mag dan wel vastzitten, dat geldt ook voor het wantrouwen. En wantrouwen laat zich lastig verdrijven, vrees ik.
Zijn we na dit proces dan van deze zaak af? Nee dus. Daarvoor zit dit bij veel mensen te diep, de moord op Marianne heeft zich in ons collectieve geheugen genesteld. Hoeveel jonge ouders zullen hun kind bijvoorbeeld nog Marianne noemen? Of Jasper? Interessant om te onderzoeken wanneer over goed tien jaar Jasper S. weer vrij man is.