Er is een verhaal over een gesprek tussen een museumdirecteur en zijn echtgenote, waarbij de directeur, na het verwijt van zijn vrouw dat hij tijdens een beleefdheidsbezoek aan een rijke kunstverzamelaar een beetje té hebberig naar de schilderijen zat te kijken, antwoordde: ‘Je vergist je, schat, die kunst ken ik wel, ik kijk alleen maar even of De Dood al ergens rondscharrelt.’ Daarmee gaf de man aan hoe belangrijk het is kunstverzamelaars te paaien. Immers, het zou toch leuk zijn als de collectie van zo’n rijkaard in het museum terechtkomt, nietwaar?
Het verhaal schoot me gisteravond te binnen bij het kijken naar ‘De Wereld Draait Door’. Een rijk echtpaar was te gast vanwege een aantal tentoonstellingen dat zou worden georganiseerd met kunst uit hun privéverzameling. We kregen een inkijkje in de verzamelaarswereld, maar meer nog in de ijdelheid van de rijke verzamelaar. ‘Natuurlijk gaan we regelmatig bij “onze” kunstenaars op bezoek. Ja, ook bij WeiWei in China, hoor, hij is erg geïnteresseerd in wat er in het Westen gebeurt.’ Zo mag het Singer in Laren werk van de Nederlandse topkunstenaar Dumas exposeren en jawel, het Belvédère in Heerenveen krijgt ook partij kunst om te laten zien. Ongetwijfeld van Robert Zandvliet, want van hem, zo zag ik, werd een groot werk van de muur in het stulpje van de gasten geplukt.
Intussen stel ik me voor hoe de uitverkoren museumdirecteuren naast de blijdschap om de bereidwilligheid van dit echtpaar, dat een fortuin heeft verdiend met de handel in veevoer, ook stiekem in het rond zitten te kijken of er… Maar ik moet ze teleurstellen: De Dood was nog in geen velden of wegen te bekennen.