Ik zal het maar eerlijk bekennen, ik ben de laatste weken verslaafd aan V&D. Zoals het hoort bij een heuse verslaving, móét ik ernaartoe, door weer & wind als het niet anders kan. Hoe dat zo opeens is gekomen, weet ik niet. Ik ben in ieder geval geen koopjesjager, om dat misverstand maar even voor te zijn. Toen de opheffingsuitverkoop begon & honderden Medelanders zich verdrongen om toch vooral iets aan te schaffen met maar liefst twintig procent korting, was ik niet van de partij. Nee, pas nu de storm is geluwd kom ik aanzetten, handen diep in de zakken, gewoon een beetje rondkijken.
Het is de sfeer die het hem doet, denk ik. Die doet me denken aan de tijd toen ik nog optrad met mijn groepje SKIFT, of later, toen ik samen met Johan Keus & Ernst Langhout bibliotheken & andere literaire holen onveilig maakte. Het is vooral de sfeer van ná de voorstelling die het doet. Dan sta je daar, het applaus ebt weg, de bloemen ruiken naar leidingwater. De adrenaline sijpelt langzaam uit je oververhitte lijf, het publiek gaat naar huis. Wat rest is de herinnering, samen met de rekwisieten die moeten worden opgeruimd: de instrumenten, de apparatuur, de barkrukjes & de stukken voor het decor.
Die sfeer hangt momenteel bij V&D. Op de begane grond worden de laatste restanten aan de man gebracht. In de schoenenhoek zijn er nog een paar klanten die het meest kansloze schoeisel van West-Europa aan de moeie voeten proberen te wringen, verderop staat een man mistroostig om zich heen te kijken bij een cd-kast met hoog Gerard Jolinggehalte. Met tranen van weemoed in de ogen stap ik de roltrap op. Zacht zoemend brengt hij mij naar de eerste etage. Zodra mijn hoofd boven de vloer uit komt, toont zich daar het verval in al zijn ontluisterende glorie. Geen koopjes meer, alles is weggehaald. Op het meubilair na. Vitrines, rekken met lege haken, borden met modemerken, een verdwaalde medewerker die hoopt dat je iets mee zult nemen.
Het is een volmaakt voorbij, wat ook opgaat voor de ampersand, oftewel het &-teken, dat zich sinds de vijftiende eeuw heeft weten te handhaven & zoveel Nederlandse bedrijfsnamen siert: C&A, H&M, Gall & Gall & nog een stuk of wat. Ze zullen het voortaan moeten doen zonder V&D, het is niet anders. Van de weeromstuit heb ik voor mijn later dit jaar te verschijnen bundel maar een verhaal geschreven dat zich voor een deel afspeelt in V&D, helemaal in de sfeer van een regel die Jules Deelder schreef:
Alles blijft, alles gaat voorbij; alles blijft voorbijgaan.