Blogs

Fannemiddei koest yn Drachten speeddate mei pleatslike politisy. It like my net ferkeard en gean dêr ris hinne, want ik ha gjin idee op wa’t ik stimme moat.

Dit jier is it 25 jier lyn dat Ljouwert Kultureel Haadstêd fan Europa wie, in hichtepunt yn de Fryske kulturele skiednis. Mei de belangrykste haadrolspilers sjogge wy dêrop werom.

Okee, se wie in spetter en woe dat witte ek. Fan #MeToo hie gjin kop heard, it tilde yn dy tiid fan manljushannen op mûtele frouljusknibbels, om fan de rest mar te swijen.

Ik ha in wike lang álle columns op Omrop Fryslân lêzen. Sok dwaan liket, no’t ik it sa stean sjoch, op in taakstraf, mar gjin noed, ik kin it neifertelle.

Ik bin tsjintwurdich net foar de telefyzje wei te slaan. Sterker noch, ik kin net wachtsje oant it safier is en Fryslân Hjoed, it haadprogramma fan ús oars sa brave Omrop begjint.

Faak hearre je dat boeken te djoer binne. Mar kinne boeken ek te goedkeap wêze? Dy fraach skeat my troch de holle doe’t ik it nijste Boek fan de Moanne lizzen seach.

Sûnt 2000 dobberje ik op myn manier wat mei yn de Fryske skriuwerij. Yn myn eigen boatsje, it lûd draacht fier.

As skriuwer telst pas mei ast ek ris in priis ynlevere hast. Allinnich, ík ha dat noch noait dien. Oant ferline wike.

De Gysbert is wer yn it Fryske lân. En in tradysje soe gjin tradysje wêze as der gjin opkuor omhinne ûntstiet.

Soms is in ôfskied mear as in ôfskied. Dat jildt yn alle gefallen foar it ôfswaaien fan Teake Oppewal, literatuerbefoarderer (prima Scrabble-wurd) sa’t dat dan sa moai neamd wurdt.