Blogs

Yn desimber krige ik fan it Friesch Dagblad de fraach oft ik ek koarte ferhalen skriuwe woe, alle moannen ien. Baukje Zijlstra hold dermei op, dat sadwaande.

In jier lyn siet ik yn in foarum yn de Harmonie. My waard frege wat ik ferwachte fan de Kulturele Haadstêd. Ik andere dat ik as proazaskriuwer gjin idee hie.

Is der noch wol in takomst foar de roman?

Wat moatte je as boekesaak mei in berneboek as Heech Tymo, sjoch omheech? Of spesifiker: wêr moatte je it dellizze? Normaal sprutsen soe dat gjin fraach wêze moatte.

Ut ûndersyk die bliken dat it lêzen by de jongerein ûnder druk stiet. Of eins net it lêzen sels, want de jeugd sit konstant op de foan te koekeloeren.

Fannemiddei koest yn Drachten speeddate mei pleatslike politisy. It like my net ferkeard en gean dêr ris hinne, want ik ha gjin idee op wa’t ik stimme moat.

Dit jier is it 25 jier lyn dat Ljouwert Kultureel Haadstêd fan Europa wie, in hichtepunt yn de Fryske kulturele skiednis. Mei de belangrykste haadrolspilers sjogge wy dêrop werom.

Okee, se wie in spetter en woe dat witte ek. Fan #MeToo hie gjin kop heard, it tilde yn dy tiid fan manljushannen op mûtele frouljusknibbels, om fan de rest mar te swijen.

Ik ha in wike lang álle columns op Omrop Fryslân lêzen. Sok dwaan liket, no’t ik it sa stean sjoch, op in taakstraf, mar gjin noed, ik kin it neifertelle.

Ik bin tsjintwurdich net foar de telefyzje wei te slaan. Sterker noch, ik kin net wachtsje oant it safier is en Fryslân Hjoed, it haadprogramma fan ús oars sa brave Omrop begjint.