Stel je woont op het platteland. Je hebt een vrij uitzicht. Allemaal verpletterende natuur, helemaal voor jou alleen. Bovendien heb je het geluk dat je woning niet verzakt door zout- of gaswinning. Dan ben je een gelukkig mensch, een regelrechte bofkont. Tenminste, tot nu toe. Want daar is iets op gevonden, op dat geluk van jou. Misschien is het je niet eens zo opgevallen, maar daar verderop, midden in dat gigantische uitzicht, scharrelde toch echt een groepje provincieambtenaren rond. Wat deden die daar?
Wel, ze keken rond of er, midden in dat reusachtige uitzicht van jou, misschien ook wat verticale accenten konden worden aangebracht. In de vorm van windmolens. De provincies hebben pas een convenant met Rutte c.s. gesloten om de hoeveelheid schone energie eens drastisch op te voeren. Nederland loopt namelijk achter. Nee, niet in het opkopen van banken, daar zijn we keigoed in, maar in groene energie. De provincie mag nu een aantal gebieden aanmelden. En mocht dat niet lukken, dan neemt Rutte de regie over. Staat ook in dat convenant.
Wat zit je nou te gniffelen? O, je woont niet in een winderig gebied? Dus je denkt de dans te ontspringen? Vergeet het maar, ook daar is iets op gevonden. Die groene energie moet namelijk ook nog vervoerd. Van hier, waar we al die stroom niet nodig hebben, naar daar, de Randstad. Juist, via hoogspanningsleidingen. In Duitsland klaagt men inmiddels al steen en been: de hele tent wordt volgehangen mei complete netwerken. Gaat hier dus ook gebeuren.
Wedden dat over niet al te lange tijd Sancho Panza en Don Quichot tot jouw favoriete romanfiguren kunnen worden gerekend?