Sundachmiddag was de afslúting fan Swalk in de Koperen Kees te Sneek. Ut leek oans in goëd idee om daar even heen te gaan. Se hadden un moai programma met Wiebe Kaspers, Dette Glashouwer en Henk van der Veer, fandaar. Eigenlek waren we un bitsy an de late kant, maar dat mocht de pret nyt drukke. Wiebe Kaspers, Daan Slagter en Florian den Hollander waren al begonnen. Dy mannen kinne omraak speule, heel muzykaal en nòch leuke jonges ok.
Dette Glashouwer sil wear beginne met Suver Nuver, dat is natuurlek goëd nieuws foar liefhewwers fan daans en alles wat d’r by kiken komt. Se fertelde un fantastys ferhaal over geld, want dat was ut tema fan disse middach. We hewwe wear heel wat opstoken over de swarte kant dy’t der an oans geld kleeft. Un prachtege monolooch, ut applaus was dan ok dik ferdiend.
As laaste kwam Henk van der Veer an bod. Hij werd interviewd doar Wiebe Kaspers, dy’t dat heel goëd deed. Henk ken ik al langer, hy het de kòrreksy fan ut stadsfries in myn roman Under wetter deen. In de pauze hewwe wy dan ok even bypraat, waarover laat ik maar in ut midden. As altyd is Henk un fleurech man. En hij is goëd op dreef met syn eigen skriven. D’r ligt un nieuwe roman met as titel Blauwe engel over mijn borst. Maar Henk het ok nòch in dichtbundel maakt en daar wú ik ut even over hewwe. Dat is wat foar mij, dacht ik toen ik dy sach, want wat siët dat boekje der prachtech út. Heel moai inbonden met un toutsje. Fotografy en fòrmgeving binne fan Paul van Goor: tòp! Blykber keek ik su ferlekkerd dat ik em na afloop gewoan kado kreech, kinst nagaan.
De dames Pino, dat is de titel. Ut gaat over de Tweede Weareldoarloch, om presys te wezen over de Joaden in Sneek. Henk het syn onderwerpen fonnen in beskrivingen fan de streepkeskleding in de kampen, de stientsjes op de graven, un joadse gewoante, en de Sneker sjoel dy’t in 1944 fernield is. Ut titelgedicht gaat over de dames Pino, un ontroerend gedicht over twee kleine meensen dy’t ut slachtoffer werden fan de haat su’t dy ok yn disse tyd de kop wear opsteekt:
Amper un week later, ut was in Sobibor,
Fergasten se Roosje, notabene op har jaardach,
Seuven dagen later wurdde Lina fermoard, ok in Sobibor
Jum, Dames Pino, altyd tegare
Ferkochten de lekkerste eierkoeken fan de stad
Écht de alderlekkerste eierkoeken dat wist iedereen
De gedichten binne nyt yngewikkeld skreven. Is dat de reden dat disse prachtbundel amper besproken is, su’t Henk fertelde? Of komt ut fan ut Snekers? Afijn, un geweldech boekwerkje, dat is ut. Dit met liefde skreven en maakte monumentsje foar dy kleine Jidise gemeenskap in Sneek is de moeite fan ut anskaffen absolút weard!